Ik kwam in een kleine kamer vol met ballonnen en slingers, in het ziekenhuis. L. was eergisteren acht jaar geworden. Opa, oma, vader en moeder waren er. L. had wel zin in een beetje afleiding. Na wat gepriegel met infuus slangetjes zaten we samen aan de knalgroene minitafel naast zijn bed. Drie keer ben ik op bezoek geweest en elke keer hebben we wat anders gemaakt. We schilderden mooie doeken voor tegenover het bed. Met veel blauw, L. zijn lievelingskleur. Twee houten doosjes overdadig beplakt met glimmende kralen en namen van houten letters erop. We hebben waxinelichtjeshouders van glas beschilderd, met een kaarsje op batterijen erin, zodat het licht door de kleuren van de acrylverf schijnt. En L. ging met een half-nat kunstwerk samen met zijn vader op pad naar de mannen-wc om te kijken hoe het eruit zag in het donker.
Ik ben dankbaar dat ik dit mocht doen. We hebben wat rust kunnen brengen en een vleugje zorgeloosheid voor L.
Ingrid Koetzier