Een 6-jarig meisje ligt stil en bleekjes onder een dekentje op de bank. Ze heeft acute leukemie en de dag ervoor weer chemo gehad. Namens stichting Kunstwens ben ik bij haar thuis en mag ik haar begeleiden met een kunstwerk maken. Ze is te zwak om naar mijn atelier te komen. Ik word warm ontvangen in het gezin. Voorzichtig schuift ze aan tafel, haar bleke gezichtje leunend op haar handen. Ze vindt het niet spannend, zegt ze. Na een korte uitleg kiest ze 4 kleuren geel, groen, blauw en paars. Ze oefent eerst op een blanco vel welke effecten ze kan maken met een sponsje en verf. En dan het grote werk op doek, ze schildert vlotjes met aandacht. Eerst de wolken en dan de bloemen. Slechts kleine aanwijzingen zijn nodig om in een korte tijd iets heel moois te maken. Ze is moe, voelt zich niet lekker en kruipt terug op de bank. Terwijl ik aan het opruimen ben pak ik het potje met glitters. Er verschijnt even een glinstering in haar ogen als ik vraag of ze deze nog over de bloemen wil strooien. De Finishing Touch!
Wij bewonderen allemaal haar kunstwerk, een uniek exemplaar. Met een zachte JA bevestigt ze dat zij er ook blij mee is. Nog 2 chemokuren te gaan en hopelijk sluiten ze dan 2 jaar van intensieve behandelingen af. Het kleurrijke schilderij krijgt in ieder geval een zichtbare plek in huis als een blijvende herinnering aan een mooi moment.
Marjo